Αγαπητοί συνάδελφοι,

Είναι σε όλους, λίγο -πολύ γνωστή η αδυναμία του ΕΟΠΥΥ, αλλά και όλου του συστήματος υγείας (ΕΣΥ) να χρηματοδοτηθεί με επάρκεια γιά να μπορεί έτσι να επιτελέσει τον ρόλο του.

Αποτελεί επίσης πρώτης προτεραιότητας ανάγκη και πιστεύω και απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων να υπάρξει μιά βελτίωση του τρόπου ελέγχου και διαχείρισης των συνταγών .Απαίτηση όλων μας είναι να υπάρξει έλεγχος στον τρόπο που οι πάροχοι υγείας θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα περιστατικά ,βάζοντας επί τέλους στην λογική τους και το θέμα της οικονομίας .

Επιθυμούμε να βοηθήσουμε το ασθενές και παραπαίον ασφαλιστικό σύστημα .Αγωνιζόμαστε να γίνει βιώσιμο ,καθόσον μόνο έτσι και εμείς θα επιβιώσουμε .

Είμαστε όμως φανατικά αντίθετοι στις καταστροφικές -οριζόντιες περικοπές που έχουν σαν στόχο μόνο την εξοικονόμιση πόρων γιά να χρηματοδοτηθούν ελλειμματα και να εξοφληθούν μνημονιακές επιταγές . Αρνούμαστε να γίνουμε και εμείς συνοδοιπόροι ενός κύματος εξαθλίωσης όλης της κοινωνίας ,με μόνους κερδισμένους τις τράπεζες και τους εξ Εσπερίας φίλους και συμμάχους .

Συνεργαζόμαστε με τις όποιες πρωτοβουλίες οδηγούν στην πρόοδο της κοινωνίας και αντιδρούμε σε κατασταλτικά και αδιέξοδα μέτρα.

Οι φαρμακοποιοί φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη της κοινωνίας γιά ασφαλές και φτηνό φάρμακο στο οποίο έχει πρόσβαση μέσω του φαρμακείου όλος ο πληθυσμός και καθ οποιονδήποτε τρόπο δεν δέχονται να είναι τα εξιλαστήρια θύματα στο μολώχ των μνημονίων .

Δεν πιστώνουμε περισσότερο από ότι έχουμε συμφωνήσει ,δεν παρέχουμε υπηρεσίες που δεν κοστολογούνται ,δεν χαρίζουμε σε κανένα το μέλλον του φαρμακείου μας και το μέλλον το δικό μας και της οικογένειάς μας .Δεν συνομιλούμε με αξιωματούχους με στόχο μόνο να δώσουμε χωρίς ισοδύναμα .

Οσοι από εμάς τάχτηκαν να βρίσκονται μπροστά ,έχουμε καθήκον να απομακρύνουμε όλους τους συναδέλφους από τον φαύλο κύκλο και το χάος δίνοντάς τους την δυνατότητα να επιβιώσουν .

Οι όποιες αναστολές πίστωσης θα πρέπει να έχουν ορίζοντα το λιγότερο ενός μηνός και θα πρέπει να γίνονται με τρόπο που να πείθει ,ότι καθοδηγούνται από συνδικαλιστές με σχέδιο και πλάνο και όχι από παπατζήδες. Η ασύντακτη υπαναχώρηση σε κινητοποιήσεις μάλλον προς ζημία παρά προς όφελος λειτουργεί .

Η αίσθηση ότι τα δυσκολότερα είναι πίσω είναι διάχυτη ,αλλά διάχυτη είναι και η αβεβαιότητα γιά το αύριο .

Ο κλάδος κακώς δεν έχει όραμα γιά το μέλλον ή μη μόνον αγωνιά γιά να περιφρουρήσει τα κεκτημένα γιά τα οποία η δυστυχούσα κοινωνία ουδόλως ενδιαφέρεται .

Ποιά άραγε θα είναι η επόμενη ημέρα ;;

Εάν δεν προσπαθήσουμε να προβλέψουμε είμαστε χαμένοι .

Μήπως θα πρέπει να δούμε εναλλακτικές λύσεις ;

Σήφης Σπαντιδάκης

Πρόεδρος ΦΣΡ