Μια ιστοριούλα που αφιερώνω στον αγαπητό συνάδελφο Γιάννη…

Με χαρακτηριστική βαρεμάρα άκουγε τα παράπονα της ηλικιωμένης γυναίκας, ο Αντώνης, κουνώντας καταφατικά και με νόημα το κεφάλι του, που και που. 

Το λιμανάκι ήταν έρημο ακόμη ,απόγευμα γάρ ,μόνο κάποιοι τουρίστες περνούσαν και χάζευαν κατά τον παλιό φάρο . Η ζέστη του μεταμεσήμερου αρκετή και ο Αντώνης στριμωγμένος στο μικρό τραπεζάκι της ταβέρνας με την γριά να του μουρμουρίζει στ αυτί και να του στολίζει τον αχαΐρευτο τον γιό της τον Βασίλη ,ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να του συμβεί Δευτεριάτικα . Ο διάολος τον έβανε να κάνει κατά το λιμάνι .

Και τι δεν άκουγε ο Αντώνης …

Ότι ο Βασίλης ανέλαβε την ταβέρνα του πατέρα του στα πάνω της και την έχει πάει στον πάτο με τις κουτουράδες του …

Ότι τον πιάνουν οι φιλανθρωπίες και κάνει το τραπέζι σε άσχετους και σχετικούς μόνο και μόνο επειδή το παίζουνε φίλοι .

Ότι δεν πληρώνει το προσωπικό όπως πρέπει .

Ότι δεν λογαριάζει τον ψαρά τον Δημήτρη που του φέρνει το ψάρι .

Ότι κρύβεται από τον μανάβη τον Φώτη .

Ότι χρωστά 6 νοίκια και έχει το ρεύμα απλήρωτο …

Ότι ….

Τι να κάνει ο Αντώνης ; Τι να πει της γριάς για να την παρηγορήσει για τον φίλο του ,που πάει από το κακό στο χειρότερο ;

Και τι να κάνει και η γριά . Μπορεί να τον βοηθήσει άλλο ;

Τι να κάνουν οι άλλοι οι γειτόνοι του ταβερνιάρηδες που είδαν τον Γιάννη στα καλά του και ζήλευαν για την λαμπρή πελατεία του ;

Nα τον βοηθήσουν ; Aμ δε !!! Σιγά μη σκάσουν !!!

Τέρμα !!!,το αποφάσισε ο Αντώνης … πίνει την τελευταία ρουφηξιά από τον καφέ που του έκανε η γριά και κινάει για να φύγει βιαστικά , ξεφουρνίζοντας την γνωμάτευση για τον κανακάρη της …

Θειά ,να με συμπαθάς ,μα θαρρώ πως ο Bασίλης είναι μπουνταλάς !!!

Μπουνταλάς είναι θειά και να το χωνέψεις .Μόνο παραίτησέ τονε γιατί θα σε ξαποστείλει . Ηντα άλλο να σου πω ;;;

Kαι ο Αντώνης έστριψε στο πρώτο στενό του λιμανιού , με την σκέψη στα δικά του … Ωχ !!! αδελφέ ,ήντα με νοιάζει εμένα ; .

Aπόϊκιας …,όπως στρώσεις θα κοιμηθείς ,η πως … τον μπουνταλά δεν τονε ξεχωρίζεις από το κούτελό ντου μα από τσι δουλειές του ,όπως τσι ντουρντίζει !!! Μονολόγησε .

Αγαπητέ συνάδελφε Γιάννη ,θα με συγχωρέσεις αλλά ,θαρρώ πως δεν έχει κανένα νόημα να ασχολούμαστε με μπουνταλάδες που θαρρούνε πως μόνοι τους θα σώσουνε όλο τον κόσμο …

Η παραπάνω ιστοριούλα είναι αληθινή και μου την διηγήθηκε ο καλός μου φίλος ο Κωστής ,σε ανύποπτο χρόνο . Η ταβέρνα ,του Βασίλη ,πλέον δεν υπάρχει .

Σε χαιρετώ

Σήφης Σπαντιδάκης